Elke seconde in beeld is een keuze. In de wereld van bedrijfsfilms lijkt de vraag naar de ideale duurtijd een kwestie van marketinglogica – hoe korter, hoe beter. Maar wie dat echt gelooft, verwart tempo met aandacht. Tijd in film is geen getal, het is een gevoel.
Tijd vragen is een morele daad
Een bedrijfsfilm is een verzoek om tijd. En tijd is het meest schaarse goed van de moderne mens. Dat betekent dat elke seconde die je vraagt, ook verantwoord moet worden. Wanneer een kijker op play drukt, maakt die een kleine, maar betekenisvolle keuze: “ik geef jou een stukje van mijn leven.” Dat moment verdient respect.
Daarom, zegt Epic Frame, moeten bedrijfsfilms worden gezien als communicatietools, niet als reclame. Reclame duwt, communicatie wisselt uit. Reclame is eenrichtingsverkeer: iets wordt aan je getoond, zonder dat je het vroeg. Communicatie daarentegen begint op het moment dat iemand beslist om te kijken. Daar ontstaat de wisselwerking – een stille overeenkomst tussen maker en kijker.
Relevantie als maatstaf
De juiste lengte van een film is niet de som van shots, maar de duur waarin relevantie standhoudt. Zolang de kijker betrokken blijft, mag de film duren wat hij wil. Dat klinkt eenvoudig, maar het vergt discipline. Want zodra je irrelevantie toelaat – een beeld dat niets toevoegt, een zin die niets zegt – verbreek je het contract.
Er is een verschil tussen aandacht trekken en aandacht verdienen. De eerste is techniek, de tweede is intentie. Bedrijven die enkel de eerste beheersen, krijgen views. Bedrijven die de tweede begrijpen, krijgen vertrouwen.
De mythe van de korte aandachtsspanne
Elk jaar lijkt de mens een beetje minder aandacht te hebben, als we de cijfers mogen geloven. Een veelgeciteerde Microsoft-studie uit 2015 beweerde dat de gemiddelde aandachtsspanne van internetgebruikers was gedaald tot acht seconden – korter dan die van een goudvis. Maar dat is een mythe. Onderzoek van de Technical University of Denmark (2019) toonde dat mensen niet korter kunnen focussen, maar meer prikkels moeten verwerken. Aandacht is niet kleiner geworden, ze is competitiever geworden.
Mensen kijken immers urenlange podcasts, game-walkthroughs of documentaires. Duur schrikt niet af; irrelevantie wel. Een kijker met intentie kan drie uur meegaan, zolang er ritme, inhoud en oprechte interesse is. De maker moet dus niet mikken op “kort”, maar op “waardig”.
Platform bepaalt ritme, niet inhoud
Toch is context belangrijk. Een video op een website speelt een andere rol dan een social-ad in een feed. Op een website komt de kijker met intentie – die zoekt informatie. Drie of vier minuten is daar geen probleem; de kijker wil immers iets leren of ervaren.
Op sociale media is het anders. Daar bepaalt de scrollende duim de wet. De eerste seconde beslist of iemand blijft. Daarom moet de waarde al in die eerste adem voelbaar zijn: een beeld, een zin, een toon die zegt “blijf nog even, dit is voor jou.”
De juiste duur is dus geen universeel getal, maar een functie van context, doel en intentie. Wie dat begrijpt, stopt met het tellen van seconden en begint met het bouwen van momenten.
De film als funnel
Een bedrijfsfilm volgt dezelfde structuur als goed lesgeven: een begin, midden en einde. Je prikkelt, je informeert, je overtuigt. Dat ritme helpt niet alleen om de aandacht vast te houden, maar ook om de boodschap op te bouwen als een mini-funnel.
In de eerste dertig seconden moet de kijker weten: waarom kijk ik hiernaar? Dat is de belofte. Daarna volgt de inhoud – de kern van de waarde. En tenslotte de emotionele of rationele sluiting: wat wil ik ermee doen?
Sommige makers durven die structuur te versnellen, uit angst dat mensen wegklikken. Maar haast breekt vertrouwen. De meest effectieve bedrijfsfilms zijn niet de snelste, maar de meest bewust opgebouwde. Ze zijn lineair, ja, maar voelen ritmisch aan – zoals muziek.
Mens tot mens, niet B2B of B2C
Een valkuil in bedrijfscommunicatie is de illusie van doelgroepen. We spreken over B2B en B2C alsof het twee soorten mensen zijn. In werkelijkheid is het altijd H2H: human to human.
Dezelfde persoon die overdag op LinkedIn zit, scrollt ’s avonds door Instagram of kijkt een serie op Netflix. Wie beweert dat “B2B-video’s” alleen op LinkedIn horen, vergeet dat beslissers ook mensen zijn met emoties, humor en verveling.
De context waarin ze kijken bepaalt de toon, niet hun functietitel. Daarom is het niet erg om professioneel publiek te bereiken via meer “persoonlijke” kanalen. De grens tussen werk en leven vervaagt, maar de behoefte aan authenticiteit blijft.
Pushen of verdienen
Marketeers houden van push-logica: als je content maakt, moet je ze verspreiden, boosten, targetten. Daar zit waarheid in – zichtbaarheid helpt. Maar de maker heeft recht op selectiviteit. Niet elke video hoeft “breed” te gaan. Een film met een duidelijk nichepubliek, die dat publiek diep raakt, is waardevoller dan duizend vluchtige impressies.
Het algoritme van Meta of YouTube is intussen slim genoeg om zelf doelgroepen te vinden als je het ruimte geeft. Minder hard targetten, meer vertrouwen in relevantie – dat is de richting waarin de AI-gedreven platforms zich ontwikkelen. Wat telt, is niet wie je dwingt om te kijken, maar wie kiest om te blijven.
De sweet spot: 90 tot 120 seconden
Voor veel bedrijfsfilms blijkt de gulden middenweg tussen anderhalve en twee minuten te liggen. Lang genoeg om een verhaal te vertellen, kort genoeg om de aandacht te behouden. Maar dat geldt vooral voor video’s in de awareness-fase: de eerste kennismaking met een merk of idee.
Op de website mag het gerust wat langer: drie tot vier minuten, als de inhoud sterk blijft. Wie daar klikt, zoekt geen vermaak, maar betekenis. Toch blijft het belangrijk om te structureren. Wanneer een film richting vijf minuten gaat, is opsplitsen beter: aparte segmenten met eigen focus en CTA’s.
Kortom: niet de lengte bepaalt de waarde, maar de intentie waarmee de tijd wordt ingevuld.
Tijd als vertrouwen
In een wereld die constant trekt aan onze aandacht, wordt de kijker die blijft kijken een teken van vertrouwen. En vertrouwen verdien je niet met snelheid, maar met oprechtheid.
De maker die beseft dat elke seconde een geschenk is, maakt andere keuzes. Minder ruis, meer ritme. Minder push, meer resonantie. De juiste duurtijd van je bedrijfsfilm is die waarin betekenis en aandacht elkaar overlappen.
Wanneer tijd voelt als goed besteed.
Wil je het volledige gesprek tussen Niels en Brecht opnieuw bekijken? Klik op de video hieronder!
Bronnenlijst
-
Technical University of Denmark (2019) – onderzoek naar de evolutie van online aandachtspatronen, gepubliceerd in Nature Communications:
“Accelerating dynamics of collective attention”
→ https://www.nature.com/articles/s41467-019-09311-w - Microsoft Canada (2015) – Consumer Insights Report waarin de “8-second attention span”-claim voor het eerst opdook (later door meerdere onderzoekers genuanceerd).
-
Statista (2024) – gemiddelde kijktijd per videoplatform:
- YouTube: ± 19 minuten per sessie
- TikTok: ± 11 minuten
-
Instagram Reels: ± 8 minuten
(Bron: Statista Global Consumer Survey – Digital Media Usage 2024)
-
HubSpot / Wistia (2023) – analyse van 700.000 marketingvideo’s:
Video’s van 1–2 minuten scoren gemiddeld 70% view-through rate; na 2 minuten daalt dat snel, behalve bij educatieve formats.
→ https://wistia.com/learn/marketing/optimal-video-length -
Meta Business Insights (2024) – over AI-gestuurde targeting:
“Advantage+ campaigns reduce CPA by 12–18% when audience restrictions are loosened.” -
Think with Google (2023) – rapport “Why long-form storytelling still wins on YouTube.”
→ https://www.thinkwithgoogle.com